در طی دو دهه اخیر دنیای پیرامون ما تغییرات زیادی کرده است. امروز دیگر کسب و کار ها به یک محل یا منطقه خاص محدود نمی شوند بلکه با بازار جهانی روبرو هستند و باید استراتژی متناسب با آن تدارک ببینند. امروزه سازمان های زیادی فراتر از یک تشکیلات محلی فعالیت می کنند و دامنه خدمات خود را به کشور یا دنیا گسترش داده اند. طبیعی است که برای اداره چنین سازمانهایی نیاز به زنجیره ای از ادارات و دفاتر کاری و نمایندگی وجود دارد. و باید بین ادارات و دفاتر یک سری اطلاعات ردو بدل شود و در دنیای امروز سرعت حرف اول را می زند ولی بخاطر آن نمی توان امنیت را نادیده گرفت. پس احتیاج به سیستمی وجود دارد که هم سرعت و هم امنیت  تبادل اطلاعات را بین مراکز مختلف فراهم کند.

در گذشته ای نه چندان دور برای برآورده کردن این نیاز همه شبکه WAN را توصیه می کردند که عبارت است از یک شبکه وسیع و در این شبکه برای برای ارتباط بین مراکز مختلف معمولاً از خطوط اجاره ای مثلاً فیبر نوری استفاده می کنند. و به این وسیله مشکل محدودیت جغرافیایی حل می شود. و البته یک شبکه WAN برتری های قابل توجهی نسبت به یک شبکه عمومی مانند اینترنت دارد که از آن جمله می توان به قابلیت اطمینان بالا و امنیت خوب آن اشاره کرد.  اما استفاده از WAN  به خصوص وقتی که فاصله ها طولانی می شوند بسیار گران تمام می شوند چون هزینه اجاره خطوط بالا می رود. اما با گسترش روز افزون اینترنت سازمان ها برای پیش برد اهداف خود و ایجاد یک ارتباط موثر از این پدیده به شکلی خاص استفاده می کنند. که حاصل آن اینترانت یا وب سایت هایی با دسترسی محدود بودند که افرادی خاص و فقط با استفاده از رمز عبور یا پسورد می توانستند به انها دسترسی داشته باشند. این وب سایت ها معمولاً برای کارمندان طراحی شده بودند. اما امروزه سازمان های پیشرو از سیستم پیشرفته تر استفاده می کنند و آن چیزی نیست جز یک شبکه خصوصی مجازی به این شبکه ها VPN می گویند که مخفف Virtual Private Network است. و به این وسیله کلیه نیاز های ارتباطی بین کارمندان و دفاتر و... را برآورده می کنند.

اساساً VPN یک شبکه خصوصی است که از یک شبکه عمومی ( معمولاً اینترنت ) برای ارتباط کاربران و پایگاه هایی که فاصله جغرافیایی دارند استفاده می کند. در حقیقت به جای اینکه یک خط دیتای واقعی ( مثل یک کابل فیبر نوری که بین دو شهر کشیده شده است.) را اجاره کنید در عمل یک شبکه مجازی را اجاره کرده و از طریق آن ارتباط خود را برقرار می کنند.

VPN می تواند سایت به سایت یا دسترسی از راه دور باشد و بسته به اینکه از چه نوع VPN ای استفاده می کنید به یک سری عناصر و تجهیزات احتیاج دارید. که از جمله می توان اجزای زیر را نام برد:

• یک نرم افزار برای هر نفر

• سخت افزار اختصاصی مانند فایروال PIX

• سرور اختصاصی VPN برای سرویس های Dial Up

• NAS یا سرور دسترسی شبکه که برای کاربران راه دور از طرف خدمات دهنده ارائه می شود

• مرکز مدیریت خط مشی و...

• مرکز شبکه

چون تا زمان نگارش این مقاله استاندارد جامعی برای VPN ارائه نشده است سازمانهای مختلف روش های کاربردی بسته به نیاز خود خلق کرده اند و از آن استفاده می کنند. یکی از شرکت هایی که در زمینه VPN صاحب نام است Cisco است که خدمات مختلفی را بسته به نیاز یک سازمان ارائه می دهد.